Een normale Nicaraguaanse schooldag

Ik ben inmiddels alweer twee weken aan het werk op de school, Colegio Maaswaal in Managua. Ik heb nu een beetje door hoe het ritme van zo’n schooldag verloopt.
Elke maandagochtend begint de dag met een weekopening. Alle leerlingen verzamelen zich dan op het schoolplein. Elke week is er een andere docent die zorgt dat dit allemaal goed verloopt en die het woord neemt. Ze beginnen hierbij eerst met een gezamenlijk gebed. Hierna zingen ze het volkslied en nog een ander nationaal lied over Nicaragua. Als ze dit gedaan hebben doet de docent nog wat algemene mededelingen en daarna kunnen de leerlingen naar hun lokaal.
Voordat de leerlingen het lokaal in mogen staan ze allemaal in een rij te wachten voor het lokaal. Eerst gaat de docent naar binnen. De docent kijkt of het lokaal netjes is, doet af en toe nog wat dingen aan het lokaal zoals tafeltjes recht zetten en daarna mogen de leerlingen naar binnen.
Als de leerlingen naar binnen mogen is het vaak veel kabaal. De schoolbankjes staan allemaal tegen elkaar aan en bijna op elkaar. Het duurt dus even voordat alle leerlingen goed zitten. Als alle leerlingen zitten dan begint de schooldag voor de leerlingen.
Wanneer welke klas welk vak heeft verschild per klas. De vakken die gegeven worden zijn onder andere: Lengua y Literatura (taal en literatuur), caligrafia (schrijven), educatión cultural (culturele vorming), matemática (wiskunde), computación (computerles, maar wordt op het moment niet gegeven), educatión fisicá (gymles), convivencia y civismo (kruising tussen geschiedenis en aardrijkskunde), estudios sociales (sociale vorming) en Inglés (Engels).
Elke klas heeft op een ander moment pauze. Dit is voor de andere klassen erg storend. De lokalen hebben open ramen en de deur staat altijd los in verband met de warmte. Als de kinderen pauze hebben op het schoolplein dan kun je dit horen in de klaslokalen. Ook gaan sommige kinderen die pauze hebben kijken bij andere klassen die wel les hebben, maar veel docenten zeggen daar ook niks van. Kortom: pauzes zijn dus grote chaos.
De lokalen hebben tussen de muur en het plafond een opening, waardoor het lawaai goed te horen is in alle klassen. De docenten moeten dus niet alleen over hun eigen klas heen schreeuwen, maar ook over de andere klassen. Orde houden is dus erg lastig.
De gymlessen worden door de meeste docenten gegeven op de cancha, een sportveldje in de buurt. Er zijn twee klassen die gym hebben op het schoolplein. De gymlessen zijn niet erg actief, omdat het hier de hele dag erg warm is. Meestal moeten de leerlingen wat rek en strek oefeningen doen. Er is een enkele docent die wel een actieve gymles voorbereid en de leerlingen echt spelletjes laat doen.
Tijdens de lessen is het vooral de docent die dingen op het bord schrijft en de leerlingen die het overschrijven. Voor de leerlingen erg saai dus. Een paar docenten maken gebruik van samenwerkend leren opdrachten. Dit zijn de docenten met de kleinste klassen, die hebben daar wat meer ruimte voor. Het zijn vooral de grootste klassen waarbij de leerlingen vooral aan het overschrijven zijn, ook omdat de docenten het lastig vinden om de leerlingen allemaal onder controle te houden.
Een schooldag in Nicaragua verloopt dus heel wat chaotischer dan in Nederland. Leerlingen praten hier constant door de les, ze lopen door het lokaal en schreeuwen wanneer ze het antwoord weten.
Komende weken ga ik de docenten met de grootste klassen helpen en begeleiden met het orde houden in de klas. Ik ga ze tips geven en zelf een les geven om ze te laten zien hoe ze bepaalde dingen moeten toepassen. Daarover meer in mijn volgende blog!

Groetjes uit Nicaragua,
Liefs Mieke